Сурет салғым келмейді...

: 7046

( 3.34 )

Автор: Марат Қабанбаев

Оқу

Күн батуға тақау апақ-сапақ шақ. Жаңбыр жауып өтіпті. Салқын да саф ауа... Балаусаның таза иісі танау жарады. Алыстағы таулар нөсер жуып өткен бе, ағы ақ, көгі көк. Ап-айқын болып бермен жылжып, жақындай түскен, сірә. Шың, шоқылардың басына қызыл бауыр бұлт байланыпты.

Толығырақ Пікірлер

Иір мойын кемпірқосақ әуеге асылып, жел тербей ме, жайлап қана арлы-берлі алтыбақан тебеді. Аппақ мамық марқа бұлттар сай-сайды өрлеп, жер бауырлай биікке өрмелеп барады. Салқын самал лекиді. Беткей-беткейден қойшылардың гөй-гөйі талып жетеді. Әне, тау баурайынан әлденеше электр жарқ етіп, лып-лып етіп қалтырай қалды: дәу де болса қырқым пунктінің шамдары... Мұғалім селт етіп басын көтерді, маңдайына шашырап түскен шашын артқа қарай жыға сылады. — Ал, орнымызға отыралық. Көз байланыпты. Ержан, жарық жаға қойшы. Аласа бойлы ақ сұр бала алға еңкейе, адымын алыс тастап, қабырғадағы қара түймеге беттеді. Түп-түзу ғып ұстаған алақандары ағаштай қатып қалған. Ол ұстазын, сурет үйірмесін тым-тым жақсы көретін; ойда жоқта мынадай сенім білдірілді; соған орай өзін тәртіпті, ықтиятты бала ғып көрсетуге, болмаса да ұқсап бағуға мейлінше тырысып барады.

Әзірге пікірлер жоқ

Чтобы оставить отзыв вам необходимо Авторизоваться