Ананың балаға деген ықыласы да, пейілі де тау суындай тап-таза. Перзентіне қабақ шытса да, арғы жағындағы жүрек шіркін, езіліп тұрады. Ұл-қызына қанша ашуланса да, олардың көздерінен шыққан әр тамшы жасымен қосылып өзінің жаны шығып кете жаздайды. Иә, ол сонысымен де – Ана... Ана баласын ешқашан жалған еркелетпейді. Жүрегінен шыққан әр сөзімен баласын әлпештеп, әлдилейді.
Бір ағаш суға қалай мұқтаж болса, бір бала да анасына солай мұқтаж!
( 5 )
Пікірлер (1)
Рзххәу